بررسی رابطه سازمان یادگیرنده و آمادگی برای تغییر در سازمان آموزش و پرورش تهران

چکیده هدف این پژوهش بررسی رابطه ویژگی های سازمان یادگیرنده وآمادگی برای تغییر در سازمان آموزش وپرورش تهران است. ابعاد یک سازمان یادگیرنده بر مبنای هفت بعد تعریف شده توسط واتکینز ومارسیک و آمادگی برای تغییر نیز بر مبنای ادراک کارکنان از آمادگی سازمانشان برای تغییر با استفاده از مفهوم بیان شده توسط دانهام وهمکارانش تعریف می شود . روش تحقیق توصیفی از نوع است و جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان ستادی سازمان آموزش وپرورش تهران در سال تحصیلی 92 – 1391 تشکیل داده اند که به روش تصادفی ساده و از طریق فرمول انتخاب حجم نمونه ،تعداد85 نفر انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده، پرسشنامه ابعاد سازمان یادگیرنده و پرسشنامه نگرش کارکنان در رابطه با تغییر برای سنجش میزان آمادگی برای تغییر است. نتایج این بررسی نشان می دهد که 1)بالاترین ادراک از یک سازمان یادگیرنده تامین رهبری راهبردی برای یادگیری است در حالی که پایین ترین سطح مربوط به توانمند سازی افراد برای بینش جمعی است، 2)تفسیر کارکنان از ابعاد هفت گانه رابطه ای مثبت و قابل توجه با ادراک از آمادگی برای تغییر ندارد، 3)ادراک پاسخ دهندگان از ویژگی های سازمان یادگیرنده با سن ، تحصیلات و سابقه کار رابطه معنادار دارد. کلید¬¬واژه¬ها: ابعاد سازمان یادگیرنده، آمادگی برای تغییر، یادگیری مستمر، یادگیری تیمی، بینش جمعی، آموزش و پرورش، تهران، ستادی.